زندگی روی خط تعادل

اولین قدم برای ترک عصبانیت تصمیم قاطع است. فکر می کنم نوشتن خیلی کمک می کند. باید بدانیم چرا می خواهیم ترکش کنیم. باید همه تلخی هایی را که بر اثر عصبانیت تجربه کرده ایم بنویسیم. اسم همه کسانی را که رنجانده ایم بنویسیم. روزهای اول فقط به نوشته مان نگاه کنیم و تکرار کنیم که چقدر نیاز داریم دیگر عصبانی نباشیم. توی نوشته حتما باید مشکلات جسمانی و سلامتی که ناشی از عصبانیت است را بنویسیم. بالارفتن فشار خون و به تبع آن فشار به سایر قسمتهای بدن مثل کلیه ها حداقل مشکلات آدم عصبانی است.

آدم عصبانی معمولا عجول، کم طاقت، پرتوقع و کم حوصله هم هست.  آدم عصبانی که معمولا زود هم نتیجه گیری می کند بیشتر دچار اشتباه هم می شود. بسته به جایگاه اجتماعی که دارد اطرافیانش یا از او می ترسند یا کم کم طردش می کنند.

من می خواستم عصبانیتم را ترک کنم چون خیلی وقتها زاییده یک سو تفاهم یا اشتباه بود که آن هم خود ناشی از عجله در قضاوت کردن بود.

مثال1

ز چند بار من را صدا کرد و من جواب دادم اما صدای من را نشنید. بعد با صدای بلند وعصبانی گفتم چیه بابا چه خبره؟

ز گفت بیا چایی بخور می ترسم سرد بشه!!

مثال 2

توی صف طولانی بانک  یک نفر بدون نوبت رفت و مشغول حرف زدن با مسئول باجه شد. من عصبانی شده بودم و منتظر بودم زودتر بهش تذکر بدم .بعد از اینکه برگشت نوبتش را که خیلی جلوتر از من بود به من داد و گفت سوال کرده و چون مدارکش ناقصه نمی تونه کارش را انجام بده! حداقل پیش خودم خیلی شرمنده شدم.

من می خواستم عصبانیتم را ترک کنم چون در مواقع عصبانیت حرفی می زدم یا چیزی می گفتم که در شرایط عادی امکان نداشت بگم و حتی از شنیدنش از زبان دیگران متنفر بودم چه رسد به اینکه خودم هر بار تکرارش کنم

مثال

من دیگه غلط کنم یه کلمه جلوی شما حرف بزنم یا (معمولا خطاب به بچه ها) اگر باز هم تکرار کنی می کشمت ، پوستت را می کنم

الان که این تمرینات را پشت سر گذاشتم می تونم هزاران دلیل خوب برای ترک عصبانیت بیارم آرامش و اطمینانی که یک آدم آرام در تصمیم گیری، حرف زدن ، معاشرت و در لحظه لحظه زندگی داره نعمت بزرگیه که تا عصبانیت هست امکان بروز پیدا نمی کنه.

پس به طور خلاصه اول باید هزار و یک دلیلی را که برای ترک عصبانیت داریم یک به یک با جزئیات بنویسیم. بعد آدمهایی را که رنجانده ایم نام ببریم. مرحله بعد چگونگی غلبه بر عصبانیت است.