زندگی روی خط تعادل

امروز دومین روزیه که فقط عشق نثار کردم. خیلی سعی می کنم دهانم را بر هر چه که نباید گفت ببندم و گوشها و چشم هایم را از هر آنچه نباید به آن اهمیت داد حفظ کنم. خدایا شکرت .........

خدای من اشکهای گرمم بی هوا می خواد سرازیر بشه...... حیف از روزهایی که بی تو سر شد چه روزهایی را از دست دادم!

چقدر با دخترم بد اخلاق بودم، چقدر به خودم بی جهت سخت گرفتم، چقدر ترسیدم و وحشت کردم چقدر از تو دور بودم............ خدایا به خاطر ظلمهایی که به خودم کردم منو ببخش.....

صبحها بیدار می شم دخترم معمولا عصبی و حوصله بیدار می شه. سعی می کنم تمرین تقوا بکنم و هیچی تاکید می کنم هیچی نگم. حتی جمله معروف دیرت می شه را نمی گم. جواب بدقلقی ها و غرغر کردنهاش را نمی دم. موقع رفتن از خونه بغلش می کنم و وقتی در را می بندم یک نفس آرام می کشم و خدا را شکر می کنم که هیچ تنشی براش ایجاد نکردم و او را با آرامش راهی مدرسه کردم.

ما مادرها بعضی وقتها تفاوت سنی با بچه ها را یادمون می ره، لجبازی می کنیم، مقابله به مثل می کنیم و مخصوصا صبحها با بچه ها خیلی کل کل می کنیم، خط و نشون می کشیم، تهدید می کنیم، سرزنش می کنیم، تهدید می کنیم مقایسه می کنیم............ یادمون می ره مثلا ما مادریم و بچه ما حریف توی زمین کشتی نیست که برای زمین زدنش هر ترفندی به کار ببریم.

اگر بعد از یک دهه مادری از من بپرسن مادر اول از همه چه خصوصیتی باید داشته باشه من می گم باید مهربون باشه. بی نهایت مهربان. مهربونی هم برای وقتهایی که بچه حرف گوش کن و آرومه نیست. بارها نوشتم وقتی بچه ها به مهربونی ما بیشتر نیاز دارن که حتی خودشون هم فکر می کنن کمتر لایق محبت شدن هستند. وقتی اشتباه می کنند، وقتی شکست می خورن، وقتی حرف گوش نمی دن، وقتی چیزی می شکنن وقتی بهانه گیری می کنند وقتی دوست ندارن به موقع بخوابن وقتی مهمونی را به ما کوفت می کنن، وقتی موقع غذا دستشوییشون می گیره موقع خواب دوست دارن بازی کنن موقع حرف زدن ما با تلفن یادشون می افته صد بار بیان سراغ چیزی را بگیرن.

این موقع ها موقع مهربانی بینهایته. موقع مادری کردنه، صبور بودنه، آرام موندن و بها دادن به بچه اس. چند نفر از ما قادریم وقتی به یه بچه هزار بار گفتیم نکن و او انجام داد و نتیجه اش را دید باز هم با آرامش رفتار کنیم و مادر مهربانی باشیم؟ چند تا از ما اگر بچمون چهار شب موقع خوابیدن بازی دربیاره و اذیت بکنه باز آرامش به خرج می دیم و خم به ابرو نمیاریم؟ چندتامون از سر اشتباهات بچه هامون به راحتی می گذریم بی اینکه سرزنشش کنیم بی اینکه داد بزنیم بی اینکه به روش بیاریم ؟

من مادرهای نازنین زیادی را می شناسم که خیلی صبورن که خیلی خوب بلدن مادری کنن اما اگر هم مثل من بلد نیستین تمرین کنید. من تمرین کردم هنوز هم تمرین می کنم... زندگیم رنگ و عطر تازه ای گرفته. عاشق صبر کردن شدم، عاشق اینکه وقتی دخترم حرف گوش نمی ده من ارام توی دلم می گم خدایا این همه سال از کوره در رفتم اما تو منو ببخش ببین الان دارم نشون می دم که بلدم صبوری بکنم.

خدایا تو که از مهربانترین مادرها مهربانتری تو که می بخشی هر چقدر که خطا کنیم تو که صبر می کنی تو که پاداش می دی تو که زود کارهای بد را فراموش می کنی خدایا کمکم کن. تربیت دخترم را به تو می سپرم کمکم کن اشتباهات تربیتیم را جبران کنم. خدایا کمکم کن تربیت دخترم بهترین و گرانبهاترین میراث من براش باشه....................