زندگی روی خط تعادل

سلام بر روز سی و پنج. خدایا کمک کن شاکر و خوشحال باشم.

اگر یک اتفاق‌هایی دائم در زندگی تکرار می‌شه و باعث خوشحالی و شادی می‌شه یا برعکس یک بدبیاریهایی همیشگی و تکراری هستند حتما یک جایی  در ذهن اینها تثبیت شدند.

دائم تکرار می کنم باید الگوهای ذهنیم را تغییر بدم اما دست به کار نمیشم. باید ذهن شاد و خلاقی برای خودم درست کنم. خدا را شکر الان با مراقبه آرامتر شده اما باید این فکرهای از روی ترس و نگرانی و ناراحتی را با فکرهای سرشار از آرامش و اشتیاق و خوشحالی پر کنم. خیلی درباره  تاثیر نه گفتن شنیدم و البته امتحان هم کردم که خیلی خوب بوده. یعنی وقتی فکری به سرت میاد که نباید بیاد باید فوری بگی نه من نمی پذیرم و چندین بار تکرارش کنی. اگر قراره اتفاقی بیفته که شاید ناخوشایند باشه تا فکرش به ذهنت می رسه باید بگی نه من نمی پذیرمش خداوند فقط شادی و آرامش برای من می خواد و همین طور الی آخر. درباره جملات تاکیدی و اینکه معجزه می کنند هم شنیدم اما این یکی را امتحان نکردم. خیلی دوست دارم امتحانش کنم اما گویا اول باید با نه گفتن شروع بشه تا ذهن یک خانه تکانی بشه بعد جملات تاکیدی جایگزین بشه. فعلا نه گفتن را شروع کنم تا بعد............