زندگی روی خط تعادل

روز چهاردهم هم داره به انتها می رسه. خدایا شکرت به خاطر روزها و شبهایی که به من هدیه میدی. کمکم کن این شبها و روزها را هدر نکنم. کمک کن از این فرصتی که به من می دی استفاده کنم تا از خودم آدم بهتری بسازم. خوب زندگی کنم. لذتهای عمیق و پایدار را درک کنم. لذت آرامش، لذت زندگی در پناه تو... کمک کن حتی یک دقیقه اش بدون یاد تو نگذره... حتی یک ثانیه اش هدر نره... امروز از دست خودم خیلی راضی نیستم. می دونستم وقتی ده روز اول سپری بشه انرژی اولیه ام کم می شه. امروز به کار اصلی که برای خودم در نظر گرفتم نرسیدم. اما گذشت حالا از همین چند ساعتی که از امروز باقی مانده استفاده می کنم تا جایی که می شه جبرانش کنم.

سال نو بهترین موقع است که از نو شروع کنم. دوباره از نو برنامه های جدید برای خودم داشته باشم. به روحم و جسمم احترام بگذارم و اسباب راحتی و آرامششون را فراهم کنم. امروز زبان خوندم. کاری که مدتهاست نمی تونم پیوسته انجام بدم. هر چند که به خاطر مهمونی نتونستم صبح خیلی زود بیدار بمونم و سر ساعتی که می خوام انجامش بدم اما به هر حال شروع کردم. حالا باید بیشتر روی اولویتهام کار کنم.

از سال جدید می خوام بیشتر با خودم مهربون باشم. هر کی با خودش مهربون باشه برای خودش احترام قائل باشه، به سلامتیش اهمیت بده برای سالم موندن روح و روانش تلاش کنه و ذهنش را از آلودگی ها دور کنه حتما با دیگران هم مهربانتره. حتما به دیگران هم احترام خواهد گذاشت و حتما با دیگران و با دنیای اطرافش به صلح و دوستی می رسه. از سال نود و هفت بیشتر تمرین می کنم مراقب خودم باشم و خودم را دوست داشته باشم.