زندگی روی خط تعادل

به ظاهر نباید برای من که دلبستگی به اشیا ندارم سخت باشه. اما وقتی بهش فکر می کنم حس خوبی ندارم. چطور ممکنه گمش کرده باشم. بعد از چند روز فکر کردن فکرها به جایی رفت که نباید بره.

خدایا این فکر رهام نمی کنه. می دانم که چیزی را که هیچ کس به چشم ندیده نباید ملاک داوری و قضاوتم قرار بدم. خدایا به حق خودت که چشمهایت که در همه تاریکی ها و تنهایی ها و گناهها و صوابها بیدار و بیناست کمکم کن ایمانم را به هیچ نفروشم. قول می دم دیگه بهش فکر نکنم و ذهنم را با گمان و ظن بیهوده و گناه آلود تاریک نکنم.