زندگی روی خط تعادل

خدایا من کی شروع کردم که این همه ازت طلبکار باشم؟ کم از موقعیتهای سخت و تلخ نجاتم دادی؟ کم به من راحتی بخشیدی؟ روزهای سخت هم زیاد داشتم اما کجا رفت اون ایمانی که قدمهای منو محکم می کرد و توی گوشم نجوا می کرد هیچ کار خدا بی حکمت نیست حتما بعد از هر سختی یک راحتی هست؟ کجا رفت اون ایمانی که می گفت با خدا سختی معنا نداره؟ هر سختی را خدا جبران می کنه به شرطی که صبور باشی. یادت میاد می گفتی صبر پذیرفتن شرایط سخت نیست بلکه ایمان داشتن یه اینه که حتما حتما در این سختی و تلخی درس و حکمتی هست و خدا حتما خودش برطرفش می کنه. فقط باید صبر و ایمان داشت. خدایا سستی ایمان من از کجاست؟؟؟؟؟

خدایا خواستم از تو طلب عفو و بخشایش کنم به خاطر کوچکی ایمانم به خاطر صبر کمم به خاطر درس نگرفتن از تجربه هام. خدایا خودت به من ایمان قوی ببخش خودت قدمهام رو محکم کن خودت کاری کن پیشت سربلند باشم.