زندگی روی خط تعادل

سلام بر بیست و دو

میشه روز بیست و دوم باشه اما یک شروع تازه باشه. می شه وسط راه باشی اما باز نفس تازه کنی و بگی باز از اول شروع می کنم. یک کارهایی هست که هر روز باید از اول شروع کرد. از اول تمرین کرد.

مثل توکل کردن به خدا. مثل اعتماد به خودش و به هیچ کس غیر خودش. میشه هر روز صبح که بیدار می شم. همه کارهای بزرگ و آرزوهای به ظاهر محال و اتفاقات را به خود خود خودش بسپرم. دارم تمرین می کنم به این ایمان برسم. هر روز کمی بیشتر از دیروز تمرین می کنم. که در ذهنم در دلم هیچ کس و هیچ چیز را شریک قرار ندم. ذهنم و دلم جای برای نور خداوند داشته باشه. ذهن پر از اضطراب فکرهای مشوش، ترس جایی برای چیز دیگری نداره. دل پر از کینه، حسرت، انتقام ناراحتی چطور می تونه جای ظهور نور خداوند باشه.

دارم سفت و سخت تمرین می کنم. الهی به امید تو