بیست
تقوای الهی.
این روزها دائم با خودم همین را تکرار می کنم. تقوا داشته باش. تقوا داشته باش.
میخواهی خوب باشی تقوا داشته باش. می خواهی امور مالی و دنیاییت سر و سامان بگیرد تقوا داشته باش. می خواهی منظم باشی تقوا داشته باش. برای دریافت رزق و روزی گسترده تقوا داشته باش. مشکل سلامتی داری تقوا داشته باش. برای عمر طولانی و بابرکت تقوا داشته باش. رابطه ات با همسرت یا فرزندت مشکل دارد تقوا داشته باش. دلتنگی تقوا داشته باش. خوشحالی تقوا داشته باش. بی خوابی یا خواب آلوده، بیدار یا سرمست، تقوا داشته باش. تقوا داشته باش تا این تقوا مثل یک میزان به تو بگوید کجای کاری. تا این تقوا در همه شرایط به فریادت برسد و بیراهه ها را از راه به تو نشان بدهد. تقوا داشته باش تا نوری روشن بر همه راههایت بتابد و گم نشوی.
این همه سال به دنبال چه چیزها که نگشتم که کمی رضایت در زندگیم جاری شود که انسان خوشبخت تری باشم. روزهای تاریک چراغ های روشنی که این همه به وفور وجود داشت ندیدم و برای رسیدن به آرامش کوره راهها را انتخاب کردم غافل از اینکه راهی که از تقوا نگذرد راه نیست. حالا این روزها باگوشت و خون احساس می کنم برترین انسانها باتقوا ترین آنهاست. اگر می خواهم بهتر باشم باید با تقوا تر باشم و به دنبال هر چه غیر از تقوا باشم هیچ است و فانی.
این تقوا داشتن چه کارها را آسان می کند. دیگر بین حرفها و جمله ها سرگردان نمی مانم وقتی قرار است با تقوا حرف بزنم. دیگر حتی وقتی کمد لباس را باز می کنم چون قرار است تقوا ملاک انتخابم باشد، زیاد معطل نمی شوم. دیگر لباسها قرار نیست برایم برتری و والاتری بیاورد. یادم می آید برترین آدمها آنهایی هستند که لباسشان تقوا است. موقع خرید کردن، موقع خوردن، موقع خوابیدن، حتی در خلوت ذهن وقتی فکری می آید که بماند تقوا به دادم می رسد. آنچه رنگ تقوا ندارد محکوم به رفتن می شود و چه انتخابها آسان می شود.
تقوا می شود دوست نازنینم. دوستی که هیچ وقت نداشتمش. دوستی که سالهایی که نبود چه بدبخت بودم و تنها. دوستی که خیر می آورد و خوبی تراوش می کند. دوستی که دو دستی باید مواظبش باشم که ترکم نکند. دوستی که دستهایم را در همه تاریکی ها می گیرد و آرام در گوشم نجوا می کند نترس من اینجا هستم دستم را محکم تر بگیر با من هیچ چیزی سخت نیست.....
خدایا چقدر شکر گزاری به تو بدهکارم؟؟؟ خدایا بنده غرغرو و ناراضی مثل من وقتی به دنبال شکرگزاری توست یعنی چیزی را به دست آورده که آنقدر بزرگ و دست نیافتنی بوده که حالا شکرش را بر خودش واجب می داند. خدایا هیچ فکر نمی کردم روزی تو را به غیر آن چیزهای کوچکی که از تو طلب می کردم شاکر باشم. فکر نمی کردم روزی تو را به خاطر پیدا کردن دوستی به اسم تقوا این همه شاکر باشم.
خدایا کمک کن رفتارم با نوشته هایم یکی شود خدایا کمک کن تقوا همنشین همه کارها و راههایم باشد که هیچ وقت رهایم نکند.
خدایا شکرت شکرت شکرت.