زندگی روی خط تعادل

روز هفتم هم به پایان رسید و فرصت نشد بنویسم. دوباره دارم شل می شم انگار سردرد بهانه ای بود که برگردم به حالت قبل. حالت یویو که هی می رم و بر میگردم و بعضی وقتها موقع رفتن نخ یویو همانجا گیر می کنه و دیگه خیلی کمتر به برگشتن فکر می کنم.

جای نگرانی نیست این مسیری هست که شروع کردم و قصد برگشتن هم ندارم بنابراین باکی نیست اگر یه وقتهایی حوصله یاری نمی کنه. من نمی ذارم خیلی طول بکشه و به فکر جبران می افتم.