زندگی روی خط تعادل

ارزش خیلی از کارها وقتی مشخص می‌شود که تداوم داشته باشد. یعنی همان که شاعر می‌فرماید رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود         رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود

این پیوستگی خیلی مهم است. زندگی من پر از تصمیمات ناب است که شروع شده و تا حدی هم پیش رفته اما بنا به دلایلی رها شده. هر چند این تصمیمات خوب که نیمه کاره هم رها شده در هر صورت تاثیر خودش را بر زندگی من گذاشته اما مطمئنم خیلی از آنها را اگر انجام بدهم کیفیت زندگیم و میزان رضایتمندی خودم از خودم و توانائیهایم خیلی بالاتر می‌رفت.

لا به لای دست نوشته‌هایم ورقی پیدا کردم که مال دو سال پیش بود و نوشته بودم بر خشمم غلبه کنم و دیگر عصبانی نباشم اما بدون اینکه برنامه ریزی کنم و واقعا به طور جدی به دنبالش باشم. خیلی خجالت کشیدم که برای انجام کاری به این مهمی این همه وقت را هدر کرده‌ام و پیگیرش نبوده‌ام. امسال با خودم قرار گذاشته‌ام هر کاری را که دوست دارم انجام بدهم با یک برنامه‌ریزی کلی و در طول روز (زمان حال) انجام بدهم. اینکه دوست دارم زبان یادبگیرم باید همین الان باشد نه همین طور بلاتکلیف. در واقع می‌خواهم یک کمی آرزوهایم و اهدافم را مدیریت و ساماندهی کنم و کار امروز را به فردا نگذارم.

مطمئنم این کار اعتماد به نفس و آرامش درونی من را افزایش می‌دهد و همین به نوبه خودش باعث می‌شود راحت‌تر بر عصبانیتم غلبه کنم.