زندگی روی خط تعادل

این یادداشت را با تاخیر می نویسم

روز پنجم نماز ظهر و عصرم قضا شد. منی که سی و چند روز نگذاشتم حتی نماز صبحم قضا شود!!!فکر می کنم چطور باید زندگی کنم که هیچ چیزی هیچ چیزی مانع فکر کردن به اصولم نشود. که نگذارد آن چیزهایی که برایم اصل است از یادم برود. چطور می شود همیشه هوشیار و آگاه بود. چطور می شود.