زندگی روی خط تعادل

سلام بر یازده روز باقی مانده

سلام به روزهای گذشته. سلام به اراده قوی سلام به انرژی تازه ، سلام به امید به ایمان به یقین به استواری و پایداری

خیلی وقتها از خودم بد نوشتم اما فکر کنم دیگه وقتش رسیده یه خسته نباشید به خودم بگم به خاطر همه کارهایی که تونستم انجامش بدم. همه کارهایی که یک زمان برام غیر ممکن بود. هر چند همش به خودم می گم نباید توی این جور موارد به کم راضی بشم اما باید خوشحال و خوشنود باشم از به دست آوردنشون تا انرژی بگیرم. یادم هست که خیلی چیزها هنوز باید تغییر کنه. یادمه که هنوز خیلی جاها کاستیهایی دارم اما دلیل نمیشه از دستاوردهای کوچیکم خوشنود نباشم.

برای امروز هم چند تا برنامه دارم که باید جلو ببرم. یک مساله هم هست که باید از ذهنم پاک کنم نباید بذارم دلخوری از دیگران خیر و برکت رو از زندگیم ببره.

تازگی ها دارم به این فکر می کنم وقتی از کسی رنجیدیم یا دلخوریم این دلمون نیست که مشغوله بلکه بیشتر ذهن و مغزمونه. موضوع را تکرار می کنه بال و پر بهش می ده انتقام میگیره دنبال جواب دندون شکن می گرده. میگه باید اینجوری تلافی کرد.... و وقتی فکر می کنم می بینم حیفه ذهنی که می تونه تجلی زیبایی و خوبی باشه که تبدیل بشه به سطل زباله افکار پوچ.

من از وقتی مراقبه می کنم وقتی ناراحت می شم وقتی ذهنم مشغول میشه یا وقتی نگران میشم سعی می کنم خودم را ببرم توی حالتی که توی مراقبه می رم یعنی یک رهایی و فکر نکردن . رها کردن و امیدوار بودن که خودش درست میشه. و فکر می کنم تمرین خوبیه برای اینجور مواقع.

خوب دیگه برم که امروز خیلی کار دارم.