زندگی روی خط تعادل

فرقی نمی‌کند آدمها مذهبی باشند یا نه به خدا و روز جزا اعتقاد داشته باشند یا نه، مرگ نقطه مشترک همه آدمهاست و خواه نا خواه فکر همه آنها را کم و زیاد به خودش مشغول می کند.  تجربه مشترکی که مطابق قرآن همه آنرا خواهند چشید، درکش خواهند کرد و گریز ناپذیره. این جمله گریز ناپذیر را که می نوشتم انگار همه سلولهای بدنم هوشیار شدند!!!

داشتم می‌گفتم به هر حال مرگ هست. خود من به شخصه هیچ چیزی از حیات بعد ازمرگ نمی فهمم آیات  روایات زیادی هست اما در حد درک من نیست. اما تنها دو تا مورد را می‌توانم درک کنم و حداقل برای من ملموس است یکی روزی که هر کس به فکر خودش است  و دیگری روزی که به آن روز حسرت گفته‌اند. این دو را تقریبا همه آدمها در زندگیشان تجربه کرده‌اند. همه ما بارها و بارها در شرایطی گیر کرده‌ایم که نتوانستیم حتی به نزدیکترینهایمان فکر کنیم و فقط به فکر نجات خودمان بودیم. یوم الحسرت را هم همه حس کرده‌ایم. یوم الحسرتهای کوچک و بزرگ و جمله معروفی که گفته‌ایم: کاش یک کم وقت داشتیم ......فقط یک کم، کاش می‌شد برگشت  به عقب.

باید زمان را مدیریت کرد، همه آدمها به اندازه کافی وقت دارند به اندازه کافی به آنها فرصت برگشتن به عقب داده میشه، فقط کافیه گاه و گداری یه قهوه تندی، یه چای غلیظی یک دوش آب یخی بگیرن که از خواب بیدار بشن و یادشون بیاد برای چی می‌خواستند برگردند عقب. همین بنده که اینها را می‌نویسم نه تنها گاه و گداری بلکه حتی هر چند ساعت یک بار لازمه ساعت زنگ بذارم که یادم بیاد کجا هستم و چه کار دارم می‌کنم.

نزدیک به یک سال از نوشتن این وبلاگ می‌گذره خیلی وقتها یادم رفته چه تصمیمی گرفتم و چرا برام اینقدر مهم بوده. این یک سال هم رفت روی یک سالها و ده سالهای دیگه. اما خوشبختانه اصلا قرار نیست زانوی غم بغل بگیرم و زار بزنم فکر کنم به اندازه کافی اینطوری وقتم رو تلف کردم. دارم خونه تکونی می‌کنم کمدها و جعبه ها خالی می‌شن به حجم لباسها و وسایلی که خریده شدند و تلنبار شدند نگاه می‌کنم. یک سری جاشون توی سطل آشغاله ، خوبها و تازه‌ها سهم فقرا و یک سری هم دستمال سفره می‌شن . همراه این خونه تکونی دارم به حجم رفتارها و اخلاق تلنبار شدم فکر می‌کنم. بدترینها که جاشون توی سطل آشغاله کدوم ها هستند کدوم رفتارم باعث خیر به دیگران میشه، کدوم رفتارها هستند که دیگه نباید باشن. لیست می‌نویسم. تمرین جالبیه توصیه می‌کنم امتحان کنید. سبکبار و آرام به استقبال سال نو بریم حالا که وقت هست فکر کنیم برگشتیم عقب چه کار می‌خواهیم بکنیم؟