زندگی روی خط تعادل

تا زمانی که با خودمان و دنیای اطرافمان به تعادل نرسیم، تا وقتی که نتوانیم خودمان را مجموعه‌ای کوچک در میان میلیونها آفریده بدانیم و تنوانیم خودمان را بی‌هیچ نگرانی به دست زندگی بسپاریم. تا وقتی که به این باور نرسیم که باید به جهان آفرینش و به اتفاقاتش اعتماد کامل داشته باشیم و هیچ ترس و هراسی نداشته باشیم نمی‌توانیم معنای آرامش را درک کنیم و کسی که آرامش نداشته باشد هیچ وقت شادی عمیق را تجربه نخواهد کرد. هر کس هم که نتواند عمیقا شادی را احساس کند زندگی و اتفاقاتش همه لرزان و غیر قابل اعتمادند و لذت زندگی به ترس تبدیل می‌شود.