زندگی روی خط تعادل

بعضی وقتها نادان ماندن و در خواب غفلت خوابیدن و بیدار نشدن عالمی داره وصف نشدنی. اینکه بدونی درد چیه اما به دست آوردن نوشدارو راهی سخت و پر فراز و نشیب داشته باشه. اینکه بدونی مشکل کجاست اما حل کردنش به این آسونی ها نباشه ......

این منی که می تازه و مهار کردنش به این آسونیها نیست. مثل فرزند ناخلف که نه میشه باهاش دشمنی کرد، نه میشه از در راندش و نه می شه باهاش کنار اومد. تنها باید کاری کرد که تغییر کنه. تغییری که شاید سخت و حتی گاهی وقتها درد آور باشه اما بعد تبدیل به راحتی و آسانی و شیرینی می شه. 

و اما برنامه های من برای تربیت من:

هر چیزی که من می گه و می خواد و طلب می کنه را با دقت بهش گوش می دم. غر زدنهاش ، خسته شدنهاش، گله کردنهاش، نارضایتیهاش....... بعد می گم باشه اما تو مرکز عالم نیستی مرکز عالم کس دیگری هست. یه کم برو کنار تا آفتابت طلوع کنه. نه اینکه خودت را نادیده بگیری بکله سعی کن خودت را در جهت خدا و سمت خدا ببینی. سعی کن خودخواهیهات هم رنگ خدا داشته باشه. 

اگه دائم کسی توی سرم می گه

من از کار خونه خسته شدم؟ کسی کمک من نمی کنه؟ فکر می کنن من خدمتکارشونم؟

باید جواب بدم

اولا خدا را شکر که سالم هستم و می تونم این همه کار را به تنهایی انجام بدم. خدا را شکر این کارها را برای کسانی که عزیزترینهای من هستند انجام می دم. خدا را شکر که دیگران با وجود من احساس آرامش و آسایش می کنن. سلامتی یه امانته، دست و پا و بینایی و شنوایی امانتهای الهی هستند. اگر دارم از این امانت به بهترین نحو استفاده می کنم باید شکرگزار باشم نه نالان.

اگر افراد خانوده کمکم نمی کنن باید دنبال راهی باشم تا بهشون روحیه همکاری را یاد بدم. باید بهشون یاد بدم احترام به دیگران چقدر اهمیت داره. باید بهشون یاد بدم انداختن کارهای شخصی گردن دیگران معصیته. نه به خاطر اینکه من خسته شده نه به خاطر اینکه من حس خوبی نداره نه به خاطر خودخواهی بلکه به خاطر نوعدوستی.

موردی که این روزها حسابی ذهنم را درگیر کرده روابط با دیگرانه

اگر کسی توی سرم می گه

همیشه من باید دعوتشون کنم. همیشه من را فراموش می کنند. برای من احترام قائل نیستند. من خیلی آداب معاشرت را رعایت می کنم. خلاصه من خیلی خوبم، اونها خیلی بدن....

جواب می دم

ان احسنتم احسنتم لانفسکم؛ اگر خوبی کردید به خودتان خوبی کردید. (اسراء، آیه7). می گم ای من برو کنار تا آفتاب بیرون بیاد.