زندگی روی خط تعادل

تنها چیزی که می تونه سختی ها را آسان کنه، رنجش های بزرگ را محو کنه و از همه مهمتر تحمل آدم را زیاد کنه، یاد توئه. خدایا تو به احوال من آگاهی نمی دونم چه کار باید بکنم چه روشی را باید پیش بگیرم؟ حتی نمی دونم این سکوت از بزرگواریه از سر گذشته یا از سر ضعف و ناتوانیه. از سر اینکه رمقی برای هدر دادن انرژی ندارم؟

تو که شاهد احوالم هستی تو که از همه چیز آگاهی تو که هیچ چیز ازت پوشیده نیست. خدایا کمکم کن. کمکم کن سکوتم از سر بزرگواری باشه کمکم کن حرف نزدنم از سر عزت نفسم باشه. خدایا کمک کن اونقدر بزرگ بشم که از هیچ کس هیچ انتظاری نداشته باشم.

خدایا همیشه تو شرایط منو می دونی کمک کن سربلند بیام بیرون ای خدای مهربان...... قول می دم همه سعی خودم را بکنم. قول می دم بهت. که تصمیماتم را جدی بگیرم و براشون وقت و انرژی بگذارم. خدایا کمکم کن.

خدایا من کی شروع کردم که این همه ازت طلبکار باشم؟ کم از موقعیتهای سخت و تلخ نجاتم دادی؟ کم به من راحتی بخشیدی؟ روزهای سخت هم زیاد داشتم اما کجا رفت اون ایمانی که قدمهای منو محکم می کرد و توی گوشم نجوا می کرد هیچ کار خدا بی حکمت نیست حتما بعد از هر سختی یک راحتی هست؟ کجا رفت اون ایمانی که می گفت با خدا سختی معنا نداره؟ هر سختی را خدا جبران می کنه به شرطی که صبور باشی. یادت میاد می گفتی صبر پذیرفتن شرایط سخت نیست بلکه ایمان داشتن یه اینه که حتما حتما در این سختی و تلخی درس و حکمتی هست و خدا حتما خودش برطرفش می کنه. فقط باید صبر و ایمان داشت. خدایا سستی ایمان من از کجاست؟؟؟؟؟

خدایا خواستم از تو طلب عفو و بخشایش کنم به خاطر کوچکی ایمانم به خاطر صبر کمم به خاطر درس نگرفتن از تجربه هام. خدایا خودت به من ایمان قوی ببخش خودت قدمهام رو محکم کن خودت کاری کن پیشت سربلند باشم.