زندگی روی خط تعادل

سکوت، نه تنها بر درد عصبانیت بلکه بر بسیاری دردهای دیگر مثل جهالت، پرحرفی، غیبت، خودنمایی و خلاصه همه امراض زبانی و ذهنی شفا است. باید تمرین سکوت کنم. سکوت وقتی دیگران با حرفهای لغو و بیهوده انتظار تایید دارند. سکوت وقتی دخترم با من حرف می‌زند و اجازه بدهم جمله‌اش به پایان برسد قبل از اینکه دستور جمع کردن خانه، نوشتن مشقها و شستن دستها را صادر کنم. سکوت وقتی با حرفی موافق نیستم و آن را درست نمی‌دانم بدون اینکه جاهلانه تقلا کنم هم دل طرف مقابل را به دست بیاورم و هم حرف خودم را بزنم که اغلب نتیجه اصلا آن چیزی نمی‌شود که انتظار دارم. سکوت در بحثی که به آن علم و احاطه ندارم. سکوت وقتی از کسی ناراحتم. سکوت در برابر رفتاری که نمی‌پسندم.

باید تمرین سکوت کنم.